Radyasyon Retinopatisi: Patogenez, Tanı ve Tedavi

Radyasyon retinopatisi genellikle radyoterapi sonrası gecikmiş başlangıç (6 ay- 3 yıl) ve yavaş progresyon gösteren kronik bir retinopatidir. Primer vasküler olay endotel hücre kaybıdır. Klinik olarak etkilenmiş bireyler asemptomatik olabileceği gibi görme keskinliğinde azalma tarifleyebilir. Tanı için anamnez, tam oftalmolojik muayene ve mutimodal görüntülemenin kombine edilmesi önemlidir. Oftalmolojik muayenede mikroanevrizmalar (oftalmoskopik olarak ilk saptanan yapısal değişiklik), atılmış pamuk manzarası, retinal hemorajiler, perivasküler kılıflanma, kapiller telenjiektazi, maküler ödem ve optik sinir başında ödem gibi retinal vasküler hastalığın bulguları ortaya çıkabilir. Maküler ödem ve iskemiye ikincil gelişebilen intraretinal hiperreflektif noktalar, retina iç katlarında disorganizasyon, dış retinada bozulmalar optik koherens tomografi ile saptanabilir. Fundus fluoresein anjiografisi kapiller perfüzyon bozukluklarını ve vasküler hastalığın diğer bulgularını ortaya koymada yardımcıdır. Ayırıcı tanıda diyabetik retinopati, retinal ven tıkanıklığı, oküler iskemik sendrom, hipertansif retinopati, Coats’ hastalığı, ve parafoveal telenjiektazi düşünülmelidir ve bazen bu hastalıklar radyasyon retinopatiye eşlik edebilir. Günümüzde hala radyasyon retinopati için standart bir tedavi yoktur. Anti-vasküler endotelyal büyüme faktörleri (anti-VEGF) ve steroid tedavisi efektif tedavi seçenekleri arasındadır. Neovasküler komplikasyonlar için retinal lazer fotokoagülasyon uygulanabilir. Maküler ödem için fokal lazer fotokoagülasyon fonksiyonel kazanım açısından anti-VEGF ve steroid tedavisine göre daha az etkili bulunmuştur.